Erdemin Fısıltısı Şiiri - Kasım Kobakçı

Işık düşer ülkeye,
    kalemlerin ucundan,
Yoldaşların doruğundan,
    selam sana Türkiye.
Bilinçlerin uyanışı,
    okunan her yaprak,
Yer yok zaten kuşkuya,
    iyi niyettir okumak.
*
Sonsuz bir yürüyüşle,
    aşılır hatalar,
Rehber olur kadim bağlara,
    zarif kadınlar.
Mühürlü iken bile dudaklar,
    neden bu endişe?
Kulakların zarını parçalayacak,
    sessizliğin homurtusu!
*
Dinince hasretler,
    denizde buluşur ruhlar,
Neydi kalbine değen,
    o adem evladının?
Erdemdir ey güzel kadın,
    sevdayı kutsayan kelam!
Neyi öğütler kadına şimdi,
    erdemin fısıltısı?