Erdem Yalçın Şiirleri - Şair Erdem Yalçın

Bir gün mutlaka seni unutacağım
Gözlerim seni göremeyecek
Dilim söyleyemeyecek adını
ve ellerim tutmayacak ellerini
Kalbim çarpmayacak senin aşkın ile
Ne bir hüzün ne bir gülüş olacak yüzümde

Biliyorum ki unuttun beni
Ben belki mazide kalmış bir hayal
Belki yüreğinde hoş bir duygu
Belki de acı bir hatırayım sende

Oysa bir zamanlar unutamadığın

Ne güzel günler yaşamıştık seninle
Büyütmüştük sevdamızı sevgimizle
Hüzünleri bırakıp olduğu yerde
Ulaşmıştık beraber mutluluk ülkesine
Hayaller kurmuş kapılmıştık sevdanın seline
Nice dostlar davet etmiştik sevda ülkemize

Bir ümit ver bana geleceğe dair
İçinde yalan bile olsa kabulümdür
Zaten yalan değilmi ki çoğu zaman sevgiler
Hep aynı sahne farklı aktörler
Verilen o sözler tutulmayacak yeminler
Bir gün kapanır perde herkes yoluna gider

Dün beni sormuşsun yine dostlara
Ellerin uzanmıyor mu yoksa telefona
Yoksun mu kaldın yoksa ayaklarından
Vazgeçemedin mi hala büyük gururundan

Sen bırakıp giderken haince beni

Yaşamdaki bilmecem sensin sevgilim
Nicelerini çözdüm de tek seni çözemedim
Farkında mısın bilmem sende atan yüreğimin
Yazmaya tövbe edip yine yazdığım şiirlerin

Her şiirim güzelliklerden bir hisseydi sana

Neler getirdi neler götürdü bilinmez
Geçen günlerse asla geri gelmez
Dalıp gitme sakın geçmişin hayaline
Hiç olmazsa bugününü de yitirme

Yaşa hissederek hayatın renklerini

O ansızın bırakıp gidişin var ya
Bir sis gibi sardı ruhumu sensizlik
Yaşama dair hiçbir şey kalmadı
Yüreğimde ölüm gibi bir sessizlik
Bir anda yıkıldı sanki dünyam
İçimde kaldı sonsuz bir ümitsizlik

Bana hep sorarsın
Beni ne kadar seviyorsun diye
Benim sevdam sığar mı birkaç kelimeye
Yüreğimi açıyorum sana bak dinle
Okyanuslar bir damla su
Sonsuzluk bir andır benim sevgimde

Bir masaldı hayatımız
Doğduk büyüdük
Kah sevdik kah sevildik
Bazen neşelendik bazen üzüldük
Hiç ummadığımız anda
En sevdiklerimizi kaybettik