Hep sevdam oldun hayat yolunda
Beraberce yürüdük nice umutlara
Kah neşem oldun kah hüznüm
Seninle katlandım tüm acılara
Bazen yağmur yüklü bulutlar gibiyim
Bir gün son buldu her şey
Vakit doldu saat durdu
Sıyrıldı ruh bedenden
Bir bilinmez yolculuğa koyuldu
Ne hüzün vardı o yolda
Ne derin kaygılar
Bir gün elbet ecel çalar kapını
Dostların varsa..
Tutar belki yasını
Yürür gidersin sen bir bilinmeze
Bir yanın gündüzse
Bir yanın sanki gece
İki sevdalıydılar hayatın bozkırlarında
Biri özgürdü maviliklerde bir kuş gibi
Biri tutsaktı altın kafeste bir bülbül gibi
Soluk aldıkları hava, içtikleri su birdi
Tek farklı olan şey yürekleriydi
Biri mutluydu umutluydu gülümserdi gözleri
Sen bir umutsun yüreğimde
Dudaklarımdan düşmeyen bir melodi
Sayfalarımda bitmeyen bir şiir
Ve bir damla yaşsın gözlerimde
Sen tükenmeyen hüzünlerim
Ben güneşin doğuşunu sevdim gözlerinde
Karanlıkların ulaşmasını aydınlığa
Narin yüzünü seyretmeyi sevdim
Akşamın loş ışıklarında
Gülüşünde gençliğini sevdim
Bir gün düşüp sevda yollarına
Varsam sevdiğim kapına
Çalsam kalan dermanımla
Kapını açarmısın?
Seviyorum seni desem
Tüm kalbimi önüne sersem
Gün dönüp gece indiğinde
Yıldızlar parlayıp ay görüldüğünde
Yalnızlık yavaşça siner yüreğine
Bir rüzgar eser sürükler hatıraları
Dökülür gözlerinden sevda yaşları
Sessizce dönüp bakarsın ardına
İsterdim ki gülsün hep yüzler
Kederle dolmasın gönüller
Hiç hüzün olmasın kalplerde
Dert söylemesin diller
İsterdim ki yalnızlık olmasın
Boş kalmasın yürekler
Zamanın bir yerinde kaybolmuşum
Coşkun sular gibiydim durulmuşum
Kederler çekmiş içine boğulmuşum
Yenmiş beni duygular yorulmuşum
Yakmış beni sevdan kül olmuşum
Kapılmışım rüzgarlara biçare savrulmuşum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!