Erdem Gümüş 2 Şiirleri - Şair Erdem Gümüş 2

YAPRAK DÖKÜMÜ

Yine eylül geldi, güz anım yakın,
Yavaş yavaş başlar,yaprak dökümü,
Aşk nadasa kaldı, hazanım yakın,
Yavaş yavaş kışlar, yaprak dökümü.

YARANAMADIM


Yarım asrı harcadım köle saydım yılları,
Aldığım ilk nefeste sen belemiştim içime.
Kerem Aslı Mecnundum çöle yaydım yolları,

YAR BENİ

İli Ferhat diyarı, o içinde bir Şirin,
Onda sevda keşiği, mühürlesin yâr beni.
Bu sevdadan vazgeçmem, beni yürekten vurun,
Leyla Mecnun aşığı , Tahir'lesin yâr beni.

Dokuz ekim bindokuzyüz yetmiş bir
O gün;
Adaletin adı Ali,
Hukukunki El/verdi;

YARIM YARIM

Kekil düşmüş kaşına dağınık halı
Kuğu boynu yan eğmiş izler efkarım
Dil dudakta gezinir petekte balı
Kaş altından bakıyor göz yarım yarım

YÂRİN ZÜLFÜNE

Ben ona mülteci, o da iltica,
Değme tarak değme, yarin zülfüne.
İster kıskandım say, istersen rica,
Değme tarak değme, yârin zülfüne.

YÂR KENDİ GELSİN

Sevdanın merhemi, icat olmadı,
Sen git tabip sen git, yâr kendi gelsin.
Ferhat'la Şirin'de, Vuslat bulmadı,
Sen git tabip sen git, yâr kendi gelsin.

Dünya bir vatandır, insan vatandaş,
Kaldır hudutları, birleşsin gitsin.
Siyahı beyazı, ırklar bir gardaş,
İnsanlık tohumu, yaşasın gitsin.

İlim irfan eyle, cahillik noksan,

YAŞATMADIK ŞAİRİ

Ne söylese yeriydi mangalda kül kalmadı
Gafla gezmek kolaydı, yaşatmadık şairi
Dili nifak şeriydi muhabbete dalmadı
Lafla ezmek kolaydı, yaşatmadık şairi

YASTIĞIM 1


Yine akşam oldu bastı karanlık
Serde efkarımı izler yastığım.
Nice sırlarıma yastı yarenlik