Erdal Gişi Şiirleri - Şair Erdal Gişi

Ben geçtim kendimden aşklarım dahil

şimdi bir boşluğu kucaklıyorum
melekler tutuyor sanki elimden
sırrımı onlarla paylaşıyorum

rüyalarım öksüzlüğe bulandı...

okşanmayan saçların işkencesinde başım
alnını arayan secdem boşlukta
cansızlığın gözlerinde gözlerim...

Gözlerim yine yukarlarda bu gece
Hiç birşey düşünmüyorum kendim İçin
Yine rüzgar vuruyor saçlarıma
Dalıyorum öyle... hayalin gelsin
Yarına bir umut çıkarmak için..

Bir Gün Döneceksin Diyemem, yakışmaz sana
Belki Mecalin de Olmayabilir
Baş-Son Bir Noktaysa Da

Bana Anlatmak Düştü
Mevsimleri Okumak...

yılların ardına saklanan “al yâr”
ahh etme sürünen gecelerime
aç ki gözlerimi karanlığım yar/yâr
bellet kelimeyi hecelerime...

ayak izlerini öpe koklaya

ayak seslerimi duyarak gece
hangi sokak karanlıksa o yöne
yalnızlığa doğru çeken çekene

sol yanım sızlıyor, gerisi sarhoş
yüzüme çiğ düştü havalar nahoş

leyla, yitirdiğim kevser kuyusu
leyla, yerin göğün tükendiği yer
leylayı bilene yıllarım feda..

baht o ki, ben kimim..? ...deseler LEYLA...
..

...benimki umuttu daha doğrusu
titrek bir bekleyiş, hüzünlü huzur
yer yer hırçınlığım baş döndürse de
umut doğuverir boğar boşluğu

beni arıyordur belki her yerde

Öylesine bir yazmak mı...
Bir muhasebe mi, af mı;
Çilenin çileye girdiği
Ciddiye aldıkça da başının sonunun silikleştiği
Varmıydı-yokmuyduya çıkan her işin neyinin muhasebesi
Ne tapınması, ne ağlaması...

İster bahcivan gibi saç diyar diyar
… ister çepeçevre sarsan da olur

İster al gül gibi kokla açtıkça
... ister bir mezara atsan da olur