Erdal Çoban Şiirleri - Şair Erdal Çoban

0

TAKİPÇİ

ben erdal
psikolojik danışmanım
24 yaşınmdayım ve uzun zamandır yazı yazıyorum
tiyatro oyunculuğu
yönetmenlik ve fotoğrafçılık diğer hobilerim
gün gelip ç.ok büyüyeceğimin farkındayım
sadece şimdilik küfemi dolduruyorum
bu şiirler küfenin dibindekiler
saygılar sunuyorum

Erdal Çoban

İki çeşmelikte bir barda
Bir kadın sevdim gönlü hovarda
Gece kadının kanı
Masalardaki adamlar her daim sövdüğü kocası
Varyant ta bir kadın, ölüme adım adım
İzmir gözünde bazen tam, bazen yarım kalmış bir kahır

Devamını Oku
Erdal Çoban

yanıbaşımda bir nefes
nefesin sahibi yabancı bir kontes
bir kendisi, bir kedisi ettimi sana iki
bir oda bir salon yaşanır İzmir keyfi
sahibi cebinin kölesi
Rum sokağının kumbara babası

Devamını Oku
Erdal Çoban

baba bana çocukluğumu kandırmam için bir balon alırmısın
gece sarılıp uyumak için
sönmesin diye tanrıya dualar edebilmem için
yatağımın ucuna bağlayıp sonu gökyüzünde biten düşler kurmak niyetim
kordon dan al baba
izmir havası olsun içinde

Devamını Oku
Erdal Çoban

içiyorum
içtiğim gençliğimmi
yoksa umutlarımmı
koca şehirde beni ben yapan
tek şey şu şişenin içindeki
dibini görene dek çek

Devamını Oku
Erdal Çoban

Tente pardesülü dilenci
Sakalı saklardı faili meçhule dalan gözlerini
Bakışı keskin
Teni güneş yanığı,(bazen)
Gemilerin dönemeden yansa da sularda
Tayfaların bukleler şeklinde sarkardı şakaklarında

Devamını Oku
Erdal Çoban

indim üç kuruşa
çıktım üç
karşından geldi gölgesi gördüm
izmir kızıla boyamıştı körfezini
morenolara misafirliğe gelmişti
deniz,yosun ve martılar

Devamını Oku
Erdal Çoban

Yirtik elbisem islak, basimdaki migfer pas bagliyor

Seddulbahirde yeni dogmus bebekler her dilde babalarina agliyor

Siper derin, siper yilgin yari bele kadar gozyasiyla dolu

Devamını Oku
Erdal Çoban

Sınırlarım Tellerle Çevrili
Her Santiminde Dokuz Tel
Kavmimin Yarısının Kaldığı Mezopotamya Topraklarında
Sahipsiz Zılgıtların Ağlamaklı Hoyratların Sahibi Dokuz Köy
Ay Işığının Berrak Sularında Raksını Göremezken
Toprağımdan Binlerce İnsan Ötede Düşünüp Üzülmelerim Niye

Devamını Oku
Erdal Çoban

Seni bulmak ne zor idi kaybetmişken kendimi
İki dudağındayken hayatın kendisi
Yenildi yıllara kaybedilen aşkların gülümseyen sansürsüz kendini kaybedişi
Öyle zor geçti ki zaman Bürütüsün önde gideniydi akşamlar
Terliyor bedenim alışamadığı hiç hissetmediği bedeninin ateşiyle
Cinnahta otostop çeken suratımın çizmelerine yansıyan objesiyle

Devamını Oku
Erdal Çoban

Kavgadayim ben
Bedenim en buyuk dusmanim
Adim Adolf
Resim cizmektir olumle isim
Has be has Yahudi’yim
Babam sisman bir got veren

Devamını Oku