Adamım!
Ben seninim, dedi
Bana nazik davran
Beni sev,beni okşa
Bana çikolata ver
Zaten kalbim parça parça
4.Güncellik boyutu:
Her yazılan güzel şiir kuşkusuz evrensel özellikler taşır. Ama şair, çağından, topraklarından ve olanlardan bağımsız yaşayamaz. “Bana ne olanlara, ben aşk şiiri yazarım, onu bilirim, onu söylerim..” diyemez. Daha doğrusu dememesi gerekir. Niye? Çünkü her iyi şair çağından sorumludur da ondan. İnsan hem kendisinde hem de olanlardan sorumludur. O bakımdan şiir hem çokça bireysellik taşırsa da aynı zamanda toplumsal olgudur. İnsanların ortak duygularından, acılarından, sevgilerinden ve olgularından söz etmeyen şiir aslında var olmayan bir şiirdir.
O zaman şiir kökleri olan, olması gereken bir olgudur. Kökler insanlığın yaşadığı çağa, zamana, zemine bağlılığı gösterir. Hiçbir yere zamana bağlanamayan şiir evrensel olmaz, aslında varolmaz; bir oyun gibi,oynanır ve biter.
Öğretmenim derken içim sızlar, yurdun mimarıdır onlar
Köyde kentte bıkmazlar durmadan arı gibi çalışırlar.
Kış yaz, soğuk sıcak demeden yürürler köy yollarında
Elinde kitaplar, aklında çocuklar bir tahta valiz sırtlarında
Ey gafil,fazla yemeği terket, kendine iyi bak
Yolları tabanlayıp kilolarını baştan başa yak
Hayatta üç düşman:mey kasesi,sigara,kebap
Gerisi sana kalmış; azraille pazarlığı bırak.
Bir bahara daha çıktık ne güzel
Ne güzel insanın kalbinin tık tık atması
Gökmavide kuşları,yermavide balıkları görmesi
Çalar saatin hala vurduğunu duyması.
Fakat yine de ölen bir şeyler var
4.DOĞAYA AÇILMA:
Şiir yazan insan önce kendi dertlerini dile getirmiş; sonra annesine, babasına, öğretmenine,arkadaşına,sevgilisine şiir yazmış; sonra içinde bulunduğu toplumu görmüş, Mevlana’nın dediği gibi” Ben her toplumda ağladım, inledim.” demiş ve içinde bulunduğu toplumun sorunlarını, dertlerini anlamaya anlatmaya çalışmıştır.
Doğa kavramı çok geniş. Çevremizde yalnız insanlar yok. Hayvanlar var: Kediler, köpekler, kuşlar,ayılar, eşekler var..Bunlar insanın elinden neler çekiyorlar..İnsan yavaş yavaş doğayı görüyor. Doğada hayvanları,bitkileri görüyor. Ormanların nasıl yakıldığın görüyor; denizlerin, ırmakların nasıl kirlendiğini görüyor.İçinde bir acıma hissi bir merhamet uyanıyor. Tabii hala insanlığı kalmışsa.
Şiir giderek,sanatın özü olarak, insanın vicdanının titreyerek sahip çıktığı değerleri savunan bir araç haline gelmiştir. Şairler, hayvanlar için, çevre için, garibanlar için, ormanlar için, çiçekler için ve çevredeki diğer varlıklar için şiirler yazmaya başlamışlardır.
Senin ekmeğin ak, suyun berraktır
doldurur içersin duymadan sancıyı
borularla taşırsın ovalarına
ateş edersin tepelerinde
ben ellerimde ulu bir bayrak
özgürlüğün çetin yollarındayım.
Balıkesirden bindik kara trene bütün eşyalarla birlikte
Ne bilirsin o yaşta, Balıkesir nerede Malatya nire
Tam üç gün üç gece yolculuk vagonda kedimizle
Bizim için mutluluk ve macera, işkenceydi annemize.
-
Melaike Hüseyin
Tüm YorumlarGüzel bir manzara olmuş yine Hocam! Günlük gibi.
Hanımefendiye selamlar. İncir olacak da yenmeyecek mi Hocam! :-) Avrupada tane ile satılıyor şu incirler. Tanesi söylemesi ayıp, bidolar. Gurbetçim durur meyve tezgahı önünde, bakar şu memleketinden gelen teker teker kağıda sarılı, içi bal dışı ...