Bu hasret çiçekleriyle sarmaladığım mektubum sanadır oğlum..İçinde, sevgilerim ve özlemler var…Kokusundan uzak kaldığım oğluma dair anlatılması zor, mutluluğa dair, dünyaya getidiğimin oğlumun benimle yaşadığı koskoca bir yirmi yıla dair, oğlumdan gayrı kimselerle paylaşamadığım duygularım var..
En mühime de gururum var. Yüreğimdeki kordan duyguların çağlaması var oğlum…
Senden hiç bu kadar uzun süreliğine ayrılmamıştık..Kısa kısa, tatlı vedaların haricinde..Bu ayrılık fazlasıyla yaktı canımı oğlum…Ne geceleri hüzünsüz uyuyabildim ve ne de sabahlara kabussuz uyanabildim…Gün ışımasıyla serinletsem de duygularımı, dostlarımla birkaç kelam etsem de sana dair görüşmelerimde..yok oğul! Yediğim iki lokmanın tadı yok damağımda…Sen güçlü bir gençsin.Sen istedin ya anne ben Güneydoğu’ ya asker gitmek istiyorum diye. Sen oğlum birçok gencin ailesi oğullarını ertelemenin telaşındayken, gönüllü istedin Güneydoğu topraklarına…Vatan için dedin Kaan ağabeyim..…ben kaçarsam o kaçarsa kim sağlayacak bu vatanın birliğini, bölünmezliğini…Anne dedin bu vatanın her karış toprağı bizim…bunun doğusu batısı..kuzeyi, güneyi yok…üstelik babaannemin babası da Güneydoğulu değil miydi? Vatani görevini yapmak üzere geldiği, Batı topraklarında yerleşip kalmamış mıydı rahmetli büyük dedem..Ne adamdı üstelik..Nerde şimdi deden gibiler de tarihe karıştılar oğul...
Oğlumun, aslan evladımın asker oluşuyla öylesine yüreğim kabarıyor ki. Diğer kınalı kuzularla da aynı şekilde can oğlum, gururluyum en az seninle olduğum kadar. Sen oğlum daha bir yürek yakıyorsun uzaklardasın ya. Seni çok özlüyorum ama gidemiyorum, görüyorsun, istediğim halde ziyaretine. Yüce Allah’ımın izniyle sende bir gün sağ salim elinde teskerenle-gurur belgenle döneceksin baba ocağına..
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
