Yaşam sefasında mevcut ne varsa
Hep dile getirdin huyun kurusun
Bırakmadın bende ne ev ne arsa
Hepsini bitirdin huyun kurusun
Vaz geçilmez aşkın ne hale koydu
Sanki kalbim yaralı sanki bereli bir kuş
Günden güne eksilir attığım her bir adım
Takatim tüketilmiş çıkılmaz hiç bir yokuş
Halime bakılırsa çoktan dolmuş miadım
Kirpiklerim bağlanır göz kapağım iner hep
Dünyaya doğduğum,o demden beri,
Gönlüne kurduğum köşktüm Türkiyem,
Neşe kaynağımın,en muteberi,
Sazında sözünde meşktim Türkiyem.
Toz,duman içine,karıştığım gün,
Aşıkların suçu zaten sevmektir
Bedelle ödenmiş gönül hesabı
Mecnun Leyla aşkı hala örnektir
Nice seven çekmiş hicran azabı
Sevda aleminde bitmez bu acı
İnsanlığa neden akıl ermez ki
Ezeldendir üstesinden gelinmez
Gözlerini hırs bürümüş görmez ki
Gerçekleri örten nedir bilinmez
Şu üç günlük dünyasında neciyiz
İçli duyguların hicran hapsinde
Hasretin cengiyle her gün didindim
Sevgiliye özlem vardı hepsinde
En tatlı serveti böyle edindim
İncinen yüreğim düşerken bitkin
Düşleri basınca gaddar korkular
Titreyerek kalktım kan ter içinde
Hissini kaybetmiş narin dokular
Başı boyna sarktım kan ter içinde
Dört duvar karanlık zerre ışık yok
Hayli zaman oldu bayram da geldi
İçimden geçirdim gelir mi diye
Hayalini kurmak ne de güzeldi
Çok baktım hicranı siler mi diye
Gurbet doymadı mı bunca yıl sana
Hayatın yükünü yıllarca sırtında taşır
Menziline çileyle yürür kadınlarımız
Zahmetin kucağında alın teriyle yoğrulur
Mağdur haline hep üzülür kadınlarımız
Etrafında yardımcıdır, pervane gibidir
İstenilen oldu bebeğim işte
Köşe bucak kaçtık gene buldular
Yalvar yakarsak ta her serzenişte
Saç tellerimizi bir bir yoldular
Günlerce mahzende korkuyla durduk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!