Gece gökte parlayan mehtabın aydınlığı gene gözlerine sinmiş
Okyanusları dalga dalga dalgalandıran
Dinmek bilmeyen fırtınalar yaratan
Gittiği yeri amansız hıncıyla parçalayan
Rüzgarlar senin hatrınla dinmiş
Yarasın, kalbimi dört yandan saran.
Gönlümden eksilmiyor senin sevdan.
Bırakmıyor kalbimi bu çelikten kapan
Ah, bu gönlümü saran sevdan
Nedir benim bu kalbimden geçen.
Bazen
Bazen, diyorum alıp başımı gitsem
Gitsem uzaklara
Kimsenin ben bulamayacağı
Kimsenin gelemeyeceği yerlere
Gidişinle yaralar açtın kalbime derinden
Şimdi güler misin orada gözlerinden
Bilmem memnun musun bu eserinden
Yandım kavruldum ben bu gidişinden
Benim kalbime çelikten kırbaçlar iner
Sen gittin beni burada tek başıma bırakıp
Acılar var kalbimde, içerimde
Hep sen ararım hayatı bırakıp
Acılara tutunurum ben her gece içerim de
Sen gittin beni burada bırakıp
Sana neredesin diye sorarım, ağlarım
Yokluğundan har ateşler içinde yanarım
Sen neredesin ben seni ararım
Yoksun yanımda diye, gece gündüz yaramla kanarım
Ben kendi kendime onları arama derim
Zamanı geldiğinde gözlerimden akmayan yaşlar,
Sonrasında içimde karalar bağlar.
Sofrasında oturmuşum feleğin,
Alnımın yazısı karalar bağlar.
Neden dostlar yanında akmaz bu yaşlar.
Hayatımın baharında karlar yağdı benim
Halim harap oldu bu sene
Bana bir bakıp halimi görsene
Dört bir yandan dağlanan benim
Bu sene hiç almadım hayırlı bir haber
Anlamaz beni kadi efendi
Umurumda mı bana , "ne derdi"
Karın doyurmak Enginin derdi
Ama o "aza kanaaaaat ett" derdi
Çıkmiş tepeye vaazını verir
Gece karanlık çöktüğünde
Göz kapaklarım ağirlaşıp
Ağır ağir düstügünde
Birden her yer aydınlanip
Sen beliriyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!