ki sızlar
sadece geceleri
kör düğümlerden soyutladın mı beni
sadece geceleri
bir yokuş çıkar gibi
kendimden inerim
yorgunluğumu bilir taban çiçekleri
onların ezildiği gibi
ezerim kendimde inleyen şeyi
hep gülmek gerekli
ben bir bütün gece
bir bütün ömrün sızlamasında
sana hazır bir yazgı saklarım
aşkım karanlık bir kuyunun
ulaştığı son noktadır
seni kuytuda saklanan parlak taşlar
sana en derinin serin meyvesi
ısırır
geçerim kendimi
yok daha ilerisi…
Banu SavaşKayıt Tarihi : 27.7.2007 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)