En çok sendeyim

Gecenin karanlığında ilkbaharın ılığındayım.
Zamanın ortasında kaybolan yelkovanım.
Kulaklarıma fısıldayan sesin yoğunluğundayım.
Olmadığın yerde bir ceset, var olduğun yerde hayatım.

Sabahın ayazında, kalbin umudundayım.
Yüreğin acısında yoğrulan metanetim.
Sözün boşluğunda çırpınan tüketilmiş bir kelimeyim.
En çok sendeyim,olmadığın yerde dertteyim,
derdin zevkindeyim.

Senin olduğun dünya cennet,
olmadığın cennet dünyamdır benim.

Şiir: Vuslat Turgut Gündoğdu