En Çok Şiiri - Adem Öztürk

Ben artık senden, sensizliği sahiplendim,
Bana ait, bütünüyle,her bir zerresi
Kalabalık bir günün yalnız sessizliği
Ben artık en çok, yokluklarının esiri

Kafamda bomboş bir şehir inşa ederim
Penceresiz evde ağırlarım güneşi
Bir karanlık ki sensizliğin en zifiri
Ben artık en çok, ümitsizliğin işçisi

Bu çoklukta cana, en az gelen sevdiğim,
Sana varmak için hangi yoldan gitmeli
Daha kaç günü, ayı, yılı defnetmeli
Sen artık en çok çaresizliğin sebebi