En Büyük Yalanlar Şiiri - Halil Emre Tarım

Tek bir an'ın bile hatırlamadığı bu dünyada,
Yaşayan bir kuzgun, en derin çukurunda.
Tek kanadından yere zincirli belki ama,
Yaşıyor bir kuzgun, en derin çukurlarda.

Kül kaplı göklerin dışladığı bu sanrılarda.
Yüksek tepelerde öten nefirin, acı sesi kulaklarımda,
Semanın karanlık, ölüm kokan kuytularında
Yaşıyor bir kuzgun, en derin çukurlarda.

Gözlerinden saçılan kızıl uçkun uçtuğunda,
Rüzgarına kapılıp sessizliğe boğulduğunda.
Umudun saf abislere gömüldüğü diyarlarda,
Yaşıyor bir kuzgun, en derin çukurlarda.

Kaybettiği her güzel tüyünün ardından,
tan yerinde kızıllık değil, karanlıktır ağaran.
Asla gün olmadı, Aydı hep onu kucaklayan,
Kaçamayan bir kuzgun, en büyük yalanlardan.

Tek bir kalp bile yok, çığlıklarını duyan,
Vahi çırpınışlarla çürüyen bendini yoran.
Lüzumsuz hayallerde yüce kanatları çırpan,
Kaçamayan bir kuzgun, en büyük yalanlardan