Emre Şenkal Şiirleri - Şair Emre Şenkal

Zaman

İyileşiyorum, hatta iyileştim galiba
Bir de şu garip hayat olmasa
Çok mu daha kolay olurdu
Yaraları sarması

Sevmek demek özlemek, görmeyeli yıllar olsada unutmamak demek.
Kokusunu duyamasanda, her sokağa çıktığında onun kokusunu alabilmektir özlemek
Özlemek gözlerini kapattığındada onu sevebilmek.
Gece tam uyumak üzereyken düşündüğümüz son şeydir özlemek
Ve her sabah kalktığımızda adını dudaklarının ucunda bulabilmek.

Sana bir buket kır çiçeği vermek istedim bu sabah.
İçimden koparılmış rengarenk kır çiçekleri.
Biliyormusun bu sabah, sen uyanmadan gün aydınlanmadı bence.
Ve kır çiçekleri hiç bu kadar güzel kokmamıştı,
Sen onlara dokunmadan önce

Bu köşe boş eksik basılmış diye
Götürünce aldığı gazeteyi bayiine
Anladıki bir köşe yazarı daha
Karışmıştı maziye.
O anda okumak gelmişti aklına,
Kuponları bırakıp masadaki kutuya

Kovalamaca

Uçsuz bucaksız sınırları olmayan bir krallığın,
karanlık yüzüdür zaman
ve tüm kadınları akreptir,
erkekleri yelkovan.

Küpe

Bir mutluluk var içimde, sebebi sende saklı,
Oysa ben, denize atmıştım, kalbimin bütün anahtarlarını
Ve kapatmıştım bir kadına doğru açılan, bütün kapılarımı
Çünkü bir puzzle gibi, bulamıyordum aradığım parçalarımı

Bugün seni görmemin bir yolu varmı acaba,
Varsa o yol kalbinden geçermi sence?
Seni her özlediğimde görebilmek mümkünmü acaba.?
Yada seni hiç özlememeyi mümkün kılabilirmisin bana.

Nasıl anlatabilirki bir insan, seni ne kadar çok özlediğini

Olmak İstediğim

Henüz olmak istediğim adam değilim
Olmak istediğim adamın parçalarıyım sevgilim
Bir puzzle’ı tamamlar gibi
Yanında geçen her dakika,

İhtimal

Bir balığım ben, ufak bir akvaryumda
Taşamamış içindeki sevgi,
Elleri camdan duvarlarla kelepçeli
Açılamıyorumki okyanuslara

İstanbul’da Deniz

Kirli ellerini üstüne silmiş,
Haşarı bir çocuktur İstanbul’da deniz.
Cebinde kalan son misketleri almak için,
Boğazını sıkan arkadaşının elleridir köprüleri.