Emre Samancı Şiirleri - Şair Emre Samancı

Gecenin karanlığında kaybolmuşum
Çayım sigaram ve sen
Gecem gibi karanlıksın
Çayım kadar acısın
Yudumladığım çayda.
Sardığım sigarada bulurum mutluluğu

Gerçekten sever misin beni ?
Üzmeden yormadan
Kalbinle sarıp sarmalar mısın ?
Gitmesen ne mi yapardık ?
Birlikte uyurduk mesela
Kaldırımlara parmaklara misafir olurduk

Bazen sen olmak istersin en güzel yerlerde en güzel yaşanmışlıklarda sen varsın diye
Seni sana anlatmak isteseydim anlatamazdım çünkü kelimeler yanında kifayetsiz kalırdı
Ne güzel kelebekler onlar seni en derinden ele veren

Bazen biri olmak istersin bilinmeyen yerlerde
Bilinmez ve görülmezlik içinde
Bir insan gelir bin insan gider
Sahi gelen gidenleri aratırmı
Beni aramadıkları kesin
Beni bulamazlar ben bilinmeyenlerin tanrısıyım

Bugün gökyüzüne durup baktım
O renk karmaşası mükemmeldi
Yaylalardaki yeşillik
Ama o eksikti
Nasılda unutamıyorum seni
Kendimi boşluğun ortasında hissediyorum

İnsan bir garip oluyor
Asıl en garibide ne biliyor musun
Senin olan senin değilken
Etrafında o kadar insan varken
kendini halen yalnız hissetmen
o olmasa hep yalnız gibisin

Bir bar taburesi üstünde
Kadehime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum
Gözlerimi uzağa diker seni seyrederim
Çaresiz bakışlarımla
Kafam buralardan çok uzakta
Ama sen yine de düşünme kaybolursun

Olur ya hani evsiz kalırsan sana evin olacak kişi olur
Hem kimseler görmesin diye tedirgin olursun
Ama yinede sana aittir o
Sen bulunmayacak yerler kadar gizemlisin
Kokun tarif edilemeyecek kadar gizemli

Her gece rüyalarımda hayallerimi süsleyen başkahramanım
Görülmemiş manzaralar görürüm sende
Beni karanlıklar içinde aydınlatan sen
Bir ormanın bir yaylanın renkleri kadar içaçıcısın bütün renkler sende toplanmış gibi

Sesin sevginin ve huzurun melodisi gibi
Nefesin onunla beraber ritim tutuyor
Gülümsemen renk katıyor
Ama hiçbir şey senin gözlerin kadar anlamlı bakmıyor
Sen karanlığımın en güzel ışığısın.