Tüfeklerle konuşurduk, durunca.
Dualarla buluşurduk, uzunca.
Dalgalarla boğuşurduk, boyunca.
Çünkü biz bayrağa sevdalanmıştık!
Feda ettik canımızı, vatana.
Anne! Kuşlar balkona gelmiş.
Yuva niyetine kullanıyorlar balkonu.
Anne! Ekmekle dolduralım balkonu.
Şu kuş bana söyledi, acıkmış.
Uçup gittiler! Ne nankörmüşler!
Şu hayatta neşe olmalı bir kere,
Neşe yansımalı herkesin yüzüne,
Yüzlere, gülüşlere, ellere, her şeye ve herkese,
Dünya dediğimiz yer neşe deryası olmalı bir kere.
Güller açıp bülbüller öttüğünde,
He is messenger
He is darling of muslims
He is rose
He is a person
Best person
His name is Mouhammed
Beli ağrımadan durmaz
Eli çalışmadan durmaz
Belini kırmadan durmaz
Durmadan çalışan işçi
Nedir benim bu çilem der
İçimden şarkılar okurum sana
Dışımdan gazeller
İçimden bahçeler yetiştiririm sana
Dışımdan duvarlar örerim
İçimden bir gül vereceğim sana
Duvarlarımı kır gel bana
Mekke'nin yolları ayağınla aşındı.
Ulu Allah senin habibin oluverdi.
Hayatın tüm dünyaya örnek oluverdi.
Hanımın ümmetin tarafından sevildi.
Akşam siyahı senin yüzünle kayboldu.
Mavi gökyüzü senin için yağmur oldu.
Herkes gider,
Hiçbir sey duymazsın,
Nefes seslerinden baska,
Bir de ölümü hatırlatıyormuş gibi,
Saatin tik taklarından başka.
İşte o zaman kalırsın doğayla baş başa,
Bir çocuk gördüm!
Kalabalığın içinde koşuyordu.
Bir şey söylüyordu, bağırarak
Bir türlü duyamadım, yapamadım.
Bir çocuk gördüm!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!