Emrah Gürel Şiirleri - Şair Emrah Gürel

Bir bayrak var
Rengi şehitlerimizin kanıyla sulanmış.
Bir bayrak var
Üzerine hilal, yıldız bezenmiş.
Bir bayrak var
Şafaktan hiç inmemiş.

I. Bölüm

Ana beni bırak, giderim buralardan.
Kalmasın aklın bende, bu kan mirastır bana atamdan.
Yola çıktım erken vakit, vatan aşkı çıkmaz kafamdan.

Bugün o kadar sıcak bir günkü anlatamam,
Dolaşayım dedim şöyle bir Eminönü'nü.
Çok terlemişim, belki bulurum keselenmeye hamam,
Temiz havasıysa boğazın en sevdiğim yönü.
Bugün 2 Ocak 1999 Cumartesi günü.

Sakinsin ama kimin arkasında
Onu bilmem.
Besbelli benden utancından.
Utanma sevdandan.
Sen çık dışarı, o saklansın,
Bir gıdım

Çık ama tek çık, alnın açık,
Belki açık, belki çizik.
Düz bir çizgi, değil yamuk.
Sen çiz yazını,
Bekletme, çabuk.

Çok hızlı gittim,
Kendimi geçtim.
Yolum dumandı biraz,
Biraz da içtim.
Belki de düşecektim uçuruma,
Direkten döndüm.

Günaydın, demeden uyananlar için
Sabah onu görmeden, sabahı görenler oldu gözüm.
Yüreğinde yaktığı ağıtlarla bugün
Türkü çığıracaklar için sözüm.
...

Gözü dalmış, uzakta hala kulağı.
Sözü bitmiş onun, koymuş son noktayı.
Bir titreme vuruyor incecik ellerine
Arada bir.
Masa başında duvara bakıyor.
Yırtıyor sakinliği, sessizliği.

Aşkın kalbime batmış bir sızı gibi,
Sökebilirim sen merak etme beni.
Ellerinin sıcaklığı elimden gitti,
Isıtırım ben, yine unuturum seni.

Dur, durdur; ne olur dinle beni,

gecenin en karasında saklı galiba
günün ışığı..
bilemezsin; elini yakar tutmayı hayal edersin yine
doğmasını beklediğin güneşi.
alışkanlık haline getirilen
tek kalışlarımdaki kaçışlarım.