İmanı Ölü Şiiri - Özdemir Aydın 2

Şu tıfıl yüreğim, sosyalist dudaklarına kuruyorsa bu benim suçum değil,
Senin doyumsuz sevgi açlığındır...
Yakuttan gökler, köpükten bulutlar,
Çiçek çiçek dağlar bezemişim sana...
Gamzende gül üşüse, mevsimler kışa döner içimde...
Ki, ben senin için günde iki şiir kurban vermişim...
Hâlâ "ne yaptın ki" diyorsan,
Senin imanın ölmüş ulan...

Yorgun güz akşamlarında kızıl gül hengameli şiirler,
Güneş yanığı hüzünler,
Ateşine düşmüş İbrahimler bezemişim,
Ki, ben senin için günde iki şiir kurban vermişim...
Hâlâ "ne yaptın ki" diyorsan,
Senin imanın ölmüş ulan...

Dilsizdir yüreğim, sessizdir
Eski bir unutuş gibi...
Ağlasa gözyaşı,
Ölse mezar taşı yok...
Esir olmuşum çölüne,
Tufanlara denk...
Eyy gönül bendimi yıkan nehir,
Eyy gözümün bulanık suyunu kurutan nezir,
Bitmeyen kahırsın içimde...
Ki, ben senin için günde iki şiir kurban vermişim...
Hâlâ "ne yaptın ki" diyorsan,
Senin imanın ölmüş ulan...