Emmioğlu.2 Şiiri - Kadir Ünlü

Tek oğuldum
Yoktu erkek kardeşim
Seni kardeş yerine koymuştum
Nasıl da kopardın bağımızı
Ben kardeşliğe emek verip,karşılık bulamazken
Gençliğimizin sonu,ihtiyarlığımızın başında.
Gene yalnızdım,hüsrana uğramıştım
Yıkıldım be Emmioğlu
Ne yazık,incindik ve incittik
El olduk babalarımız gibi,el gibi öleceğiz
Makus talihimizi değiştiremedik
Yavrularımız da el oldular,günahlarına girdik
Kendimiz için değil
Yanarım torunlarımıza,geleceğimizi de kaybettik
Oysa ne güzel gürlerdi ağaç,
meyvesiyle dallarıyla
Kuruttuk o ağacı el ele,yazık oldu
Kırıldı be Emmioğlu

El’den dost olur belki,kardeş olabilir mi
Menfaati bitince,yanında kalabilir mi
Madem lâyık gördük bu kaderi kendimize
Canınız sağolsun,kıyamam size,acı uğramasın yüreklerinize
Yanarım be Emmioğlu

Mekânları Nur olsun
Senin kadar yandım,senin kadar ağladım
Aile facianıza
Kardeş gibi,uğurladım askere
Tezkerende karşıladım
Umutluydum,çocuklarıma emmi olacaksın sandım
Yanıldım be Emmioğlu

Selâmetinizdir artık tek dileğim
Duyurmasın Allah acınızı,gene yanar yüreğim
Olmayınca olmadı,Emmioğlu Kadir’e
Kardeş
Tek bağımız kanımız,baştaşımızda soyadımız kalacak
Umudum Mahşere kaldı
Görüşürüz be Emmioğlu