Emiri Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

EMİRİ
Otuz yıldır çalıştım da ne oldu,
Sacıma başıma akkuşlar kondu,
Bedenim yaşlandı gül benzim soldu,

Bırak gardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri,

Yıllarca dolaştım kasaba şehir,
Ne yapacan gardaş yaşlılık ahir,
Üç kuruşluk keyfim eyleme zehir,

Bırak gardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri,

Sular gibi çağlayıp da akarsın,
Çamaşırı bulaşığı yıkarsın,
Çalışır çabalar bana bakarsın,

Bırak gardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri.

Kalk oturma çarşı pazarı dolaş,
Kasaba, bakkala, manava ulaş,
Fırından da getir elli üç Lavaş,

Bırak gardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri,

Dahada olmadı köye gidersin,
Henüz gençsin, koyun kuzu güdersin,
Aybaşında kiramı da ödersin,

Bırak gardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri,

Bırak bu çalımı, terk et tafrayı,
İyice temizle süpür sofayı,
Yemeğimi pişir getir sofrayı,

Bırak gardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri,

Kul Müçehit hiç bir yere gidemez,
Ellisinden sonra bir iş göremez,
Kendisini çalışmaya veremez,

Bırak kardaş pası küfü demiri,
Bundan sonra ben vereyim emiri,

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi