Son günlerde aynada çok gülüyorum
tanımadık neşeli bir adam görüyorum
bu kim be diyorum bazen kendi kendime
sonra tutamıyorum kendimi yine gülüyorum
aynadaki alışık olmadığım halime
en çok da acemice gülüşüme gülüyorum
Her sabah bir kayık açılır bu sahilden
Mavisi morla karışık sulara
Kımıldayan dalgalar arasında
Yeni ümitlere çekilir her kürek
Ama suyu acıtmadan okşarcasına
Martıların saçlarına değercesine
Bugün neşeliyim garson
Herkese benden çay
En ince belli bardaklarda
Kan kırmızısından
Veresiyesi olsun keyfimin
Keyfim yerinde bugün
Renkten renge bürünmüş
Gökyüzümde gezen bulutlar
Hele de kırmızısı akşamları
Guruba hüznü müdür dünyanın
Bir vedası mıdır alıp başını giden güneşin
Fecrin kızıl bulutları da
Üşüten bir soğuk var sokaklarda
Hangi aydan kaldıysa artık
Havaların da kafası karışık
Sokaklarla derdi neyse
Ya da dert edinecek kadar sevdiyse
Sevdiyse güzel saçları olan o genç kızı
Bütünlemesine kaldım aşkın
Vize iyiydi de finalinde çaktım
Sorular kolaydı da
Cevaplar kazık
Ama çalışırsam yaparım…
Aslında sen sadece ceviz ağacısın
Dalların budanmış yaprakların dökük
Salmışsın da biraz kendini
Şimdi biraz belin bükük
Demek sende de böyle olurmuş ihtiyarlık
Yaşıtız oysaki birlikte büyüdük
Çocukluğumun yamaçlarındaydım bugün
Urganlar bağlayıp delice sallandığım
Şimdi yerinde yeller esen
Ceviz ağacının olduğu yerdeydim
Çocukluğumun arkadaşlarını hatırladım
Hiç biri yoktu şimdi orada
Yarın aslında cumartesi olsaydı
Ya da haftada bir kaç tane cumartesi
O zaman geçmişin muvakkitlerine
Bu kadar sövmezdim
Hısım akrabalarını
Alıp alıp da sinemaya
Bu şiir hiç kimseye yazılmıştır
Hiç kimse harici okuyamaz
Zaten hiç kimse dışında kim olsa anlamaz
O zaman hiç kimse okumasın diyemem
Çünkü şiir hiç kimseye yazıldı
Şair bu şiirinde hiç anlaşılmak istemedi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!