Dün gece geldiğinde,
Karanlık odamda,
Kimsesiz masasında oturuyordum.
Kapı çarparak açıldı,
Fırtına gibi geldi,
Dağıttı masadaki hüzünleri,
Yalnızlık yalnız kalmak değil,
Kalbin bomboş kalmasıdır.
Yalnızlık seni sevmeyen birinin,
Seni sevidiğini sanmakır.
Yalnızlık sevdiğine yaklaştığında,
Onu kendinden uzak bulmaktır.
Arzularımın pas tuttuğu bir zamanda,
Şiirlerin mısralarından,
Sözcüklerin derin anlamlarından,
Sana hala dokunuyorum.
Seni yaşıyorum
Başka birine mi yar oldun?
Beyaz gelinlik içinde,
Kaldın esaretinde.
Bana bunu nasıl yapabildin?
Nasıl bana kıyabildin?
Sen...
Ayrılacağım senden,
Seni sevmeme rağmen
Biliyorum zor bir karar.
Bendeki seni nasıl saklayabileceğim?
Belki gidişimle mesafeler siler,
Bu büyük aşkın izlerini.
Fermanımsan eğer…
Bana yardım et,
Senden uzak olmakta.
Dermanımsan eğer
Bana yardım et,
Senden şifa olmakta.
Uzun zaman oldu gideli !
Ama hala içimdeki sen,
Hiç değişmedi.
Eskisi gibi,
Yine şiirlerimin sayfalarında,
Kalemimin nabzı...
Sıradan bir akşam değildi,
Değişik bir gün olduğu belliydi,
Çünkü o akşamda
Gözlerim öyle bir çift gözlere değdi ki
Bakışlarıyla hemen yüreğime aktı
İşte o gözlerle hikayem
Bu zalim gürbet ellerde
Halimi bir görsen anne
Hem yalnızım hem sevdalı
Sana çok muhtacım anne
Dön götür beni anne
Tuzağa düşürdü beni bir zalim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!