Emine Sönmez Şiirleri - Şair Emine Sönmez

ANKARA YANIYOR

Başımın içinde kaynıyor kazan,
Böyle yazmış, benim kaderi yazan,
İçimde yangın var, başımda hazan,
Ankara yanıyor yüreğim gibi.

GÜNEŞ DOĞACAK

Yeniden bir çiçek ektim bahçeme,
Yar bağından, gül topladım bohçama,
Kanıyorken, tuz basmayın yarama,
Sanmayın gözlerden yağmur yağacak,

SEVDİM SENİ ANTALYA

Mavi deniz, mavi gök, ortasında bir çizgi,
Şarkılarımı söyler yüreğimdeki ezgi,
Sarı gül yok masamda, bu da alnıma yazgı,
Yüreğimdeki sevgi dermek istiyor dal ya,

SİTEM EDER

Bülbülü kafese koyup da gitme,
Sesini duydukça, gül sitem eder.
Ulaşamaz sevdiğinin yanına,
Bülbül ötmek istet, dil sitem eder.

TOPRAK KUCAKLAR

Bir sen varsın bir de ben, bütün çiçkler soldu,
Yollarına bakmaktan, saçlarıma ak doldu,
Esti bora - fırtına, sorma bize ne oldu,
Birer - birer döküldü, dallarından yapraklar.

KADERSİZ

Değirmen misali döner talihim,
Hayatımı öğütüyor un gibi.
Geçip gitti hayatımın baharı,
Karşıma çıkardın, daha dün gibi.

A N L A R S I N

Kalbimin dili yok ki, sana nasıl anlatsın,
Kanında dolaşırken, içinden nasıl atsın,
Hep kaçıp saklanırsın, görulmeyen muratsın,
Dilerim, benim gibi ateşe düş, anlarsın.

Ben kelebek olsaydım,çiçekler arkadaşım,
Hayat sırdaşım benim,gerçekler arkadaşım,
Bu günler gelir,geçer gam çekme arkadaşım,
Ben bir güle aşığım, tabiat arkadaşım.

Benim sevda çiçeğim, solsa da yine açar,

DEĞİRMEN TAŞI

Hayat yaşandıkça değeri artar,
Kader terazıdır, bahtını tartar,
Feryadı duyulmaz, fezayı yırtar,
Hayat bir deirmen taşına benzer,

Değişir insanlar, değişir çağlar,
Hep aynı düzende gitmiyor hayat.
Kırılır gönüller, yıkılır dağlar,
Her zaman elinden tutmuyor hayat.

Güneş doğmaz her gün, sabah olunca,