Emine Sönmez Şiirleri - Şair Emine Sönmez

TÜRKÜN GÜCÜ

Artık ne sabır kaldı, ne metanet, ne derman,
Mehmet' lerim, gözümde tütüyor, duman duman,
Bir hainin eliyle yazılıyorsa ferman,
Kimse başa çıkamaz, Türklerin gücü ile,

VEDA ETMEDEN GİTME

Güneş dedim gözüne, bulutlarla kapladın,
Yaralı yüreğime, hançerleri sapladın,
Beni sevgiyle sarıp avucuna topladın,
Kor ateşlere atıp, veda etmeden gitme.

GÜL KOKULUM

Gök kuşağı gibisin, her zaman kaçıyorsun,
Hayal bahçelerinde çiçekler açıyorsun,
Bahar dalı gibisin, kokular saçıyorsun,
Nasıl doyulur sana, her çiçeğinde bal var.

GAZELE DÖNDÜM

Gönlümde açmadı güller, laleler,
Yıkıldı, yaptığım kumdan kaleler,
Birer birer sönüyor meşaleler.

DAR GELİYOR ANKARA

Sesim asılı kaldı fezanın boşluğunda,
Hayalını ararım gecenin loşluğunda,
Sonunu düşünmedim, sevda sarhoşluğunda,
Git gide derinleşti yüreğimdeki yara,

Yine sensiz bir gece
Acılarım pusu kurmuş sesizce
bir kıvılcım bekler gibi
hepsi tetikte
ağlamayacağım söz verdim kendime
yeter artık

GEÇMEZ

Kuruldu diyorlar gönül pazarı,
Ne ile alayim, paha biçilmez.
Sevenlerim hazırlar da mezarı,
Hayattan geçilir, yardan geçilmez.

SONU BELLİ DEĞİL

Sonunda ellerinle tutuşturdun geceyi,
Toplayıp götürmüşsün, ne ay kalmış, ne yıldız.
Yıllar önce sorduğun o garip bilmeceyi,
Bir türlü zaman bulup, çözmedi yüreğimiz.

NE ZAMAN GELECEKSİN

Bahar gelmiş gönlüme, lale, sümbül saç diyor,
Hasretine doyurdun, ruhum aşka aç diyor,
Yarın baygın bakışı derdime ilaç diyor,
Bir çare bulamadım yar kalbine girmeye,

Dün seviyorum derdin, neden yok oldu adın,
Sever gibi görünüp kaçmakmıydı muradın,
Hiç değeri kalmamış, hasret dolu feryadın,
Kaçıp, duymayacaksan garıbın feryadını,
Andım olsun, bir daha ölsem anmam adını.