Gece sessiz, odada sadece toz kokusu var,
Köşede eski bir pikap, kapağı hafif aralık.
Elim titreyerek uzanıyor,
Bir plak seçiyorum raftan:
Üzerinde zamanın sararmış izi,
Üzerinde yılların hatırası...
Bırak artık yakamı kader
Hep yalnızlık.. hep keder
Istırapla yaşamak ölümden beter
Yeter artık , bitsin yeter.
Soğuk bir kasım ayında
Doğdum sabaha karşı
Sevgiyle ilk tanışmamdı annemin kucağı
Sesim yırtarken gecenin karanlığını
Bir çölün ortasındayım
Kızgın kumlar yalnız ayaklarımı değil
Ciğerlerimi de yakıyor
Çatlayan dudaklarıma
Güneşin kızgın oları batıyor.
Bu gece gözümü uyku tutmadı
Gece.. odamı karanlığın en zifiri sine boğarken,
Siyahın bütün tonlarıyla tanıştım.
Ben..ben hasretinle dağılırken,
Kedere adresimi verdin ya,
Anladım ki ,bundan böyle bana dikenli yolsun.
Acaba insan , geçen zamanda kaybettiğini
Zamanın geçmesiyle , kazanır mı?
Yıkılmaz gururum... bana engel
Duygusuz dediler bana hep
Ama ben.. ben değilim ki artık.
Neler gördüm ben
Gözümün içine bakaa... baka ,
Ne yok sayıldım ben
Sevgiye hep hasret kaldım ben.
Olmadı bir eşyadan farkım
Kimse bilmez kırgınlığımı,suskunluğumu,
Kimse bilmez gülümseme'lerimin,
Ardına saklanan üzüntülerimi.
Hayata dargınlığımı, hayal kırıklıklarımı.
Belkide...hayatı derin yaşadığım için.
Çook...derinlerde olduğum için.
Sen gideli uzun.. yıllar oldu
Hüznün duvarları, Çin seddi gibi uzandı
Sanki sen varmışsın gibi sesin hep.. çınladı
Bu gidiş zorunlu bir vedaydı
Gidişinle herşey tüm dengeler değişti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!