Çocukluğumda, sürekli ağaçtan düşerdim.
Karnım ve kolum yarılmış, dallarda asılı kalmıştım. Lakin hiç vaz geçmezdim. Çünkü o ağacın en tepesine tırmanmaktan haz alırdım. Yükseklerde gezinirken ne hissederdim, hatırlamıyorum.
Çocukluk işte...
Düşeceğini bile bile tırmanmak, can acısını umursamamak, korkmamak..vs.
Yaş elli bir
öyle dante gibi
ortasında felan değilim hayatın.
Henüz başlamadım.
Yaşamadım ki
Firar ettim tüm sevmelerden.
Gönlüme zincir vurdum, olmadı.
Geçemedim gönlü güzellerden.
Yüreklere köprü kurdum, olmadı.
Sizi seven bulunur da, anlayabilecek insanı bulmak zordur.
Öyle yoruldum ki
Anlaşılamamaktan
Yanlış anlaşılmaktan..
İnanmaktan
Gündemi ve "insanı" meşgul eden tüm kirliliğe, nefret ve ayrıştırma diline rağmen, "ağız tadıyla" iyi bayramlar dilerim...
Saygı, sevgi ve muhabbetle...
Mustafa Bay
Daha güvenli, daha huzurlu, daha "insancıl" yarınlar dileği ile..
Anneler Gününüz kutlu olsun...