Ne rüzgâr ne boran savurdu beni
Senin o sözlerin yaktı kalbimi
Ayaz oldu dünyam kavurdu beni
Tutmadın dilini yıktın sevgimi
Nasıl anlatsam…
Nasıl anlatsam sana derdimi,
Ruhumda yeniden esmeye başlayan yelleri
Kanımı donduran ayaz geceleri,
Tüm benliğimi esir alan, o eşsiz güzelliğini
Nasıl anlatsam bilmem ki,
Yeşil gözlerine bir ömür boyu
Bıkmadan öylece bakmak isterdim
Kollarımı sarıp geceler boyu
Sımsıcak tenini yakmak isterdim
Çok uzaklardan
Ve de çok derinden
Ağıt, feryat sesleri geldi kulağıma
Öyle karışık öyle bir ses ki
Hızla yükseldi yankılandı
Küçücük kıvılcımken içimde alevlenen
Üfledin de söndürdün kalbimdeki ateşi
Senin için bu kadar yüreğimden yanarken
Üfledin de söndürdün kalbimdeki ateşi
Keşke esmeseydi başımda, kavak yelleri
Kuruttular yüreğimdeki aşkı, sevdayı
Ah! keşke görmez olsaydı, şu gözlerim seni
Bir türlü durduramam, içimdeki kavgayı.
Kömür gözlerine takılmamak, mümkün değil
Hedefim yok artık
Yolum belli değil
Sensiz bir dünya
Yansın, umurumda değil.
Gelemiyor, göremiyorum uzaklıktan
Hoşça kal desen de fark etmez bana
İstesem de senden ayrılamam ki
Söz dinlemez gönlüm kar etmez ona
İstesem de seni unutamam ki
Yaşlı gözlerimle bırakıp gittin
Unutma unutmam bu yaptığını
Yorgun hasretlere atıp ta gittin
Unutma unutmam bu yaptığını
Kurudu yüreğim hazala döndüm
Her günüm her anım seninle geçer
Unutmak mümkün mü sevgilim seni
İçime acılar köz gibi düşer
Unutmak mümkün mü sevgilim seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!