Asma yüzünü gülüm gülümse biraz
Hüzünlenme sen sakın öldürme beni
Dudakların goncadır yanaklar kiraz
Bırakma beni sakın çok sevdim seni
Hasret nedir bilmezken içine düştü gönlüm
Ne zor şeymiş beklemek kuru gazele döndüm
Başımda sessiz esen ufacık esintiyken
Fırtına boran oldun viraneye döndürdün
Sensiz bir dünyada nasıl yaşarım
İçime kor ateş attıktan sonra
Dünyaları yakar yollar aşarım
İçime bu aşkı attıktan sonra
Ne bir dostum kalmış ne de sevenim
Yapayalnız kaldım koca dünyada
Sevgiye aşka yok artık güvenim
Tek başıma kaldım koca dünyada
Sana çıkıyorken bütün yollarım
Kapattın önümü hendekler kazdın
Sana adanmışken gelen yıllarım
Kadere bakmadan ayrılık yazdın
He mevsim bahardın yeni takvimde
Hep meçhulleri yaşadım
Acıyla kederle geçen yıllarımda
Ne nevbaharın yeşilini
Ne sonbaharın hüznünü
Saçlarına mı baksam yoksa gözlerine mi?
Bir nazlı ırmak gibi çağladın yüreğimde
Seslerine mi yansam yoksa sözlerine mi?
Baldan tatlı dilinle bağladın sen kendine
Kesmesin bu rüzgârı ne kış ne de sonbahar
Gel hadi vakit varken içelim aşkımızı
Açılsın gonca güller gülsün bize nevbahar
Gel hadi vakit varken içelim aşkımızı
Yıldızlar boyun büküp birer birer taşlaşır
Durup ta şöyle bir baksaydın bana
Hasretim biterdi o gözlerinde
Bir kez olsun sevdim deseydin bana
Düşünmez yanardım aşk közlerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!