Emanet Bir Aşk Şiiri - Ahmet Taha Türkmen

kaybolup giderken yoklukta bir adamın ceketi
sesinden belli olur nedensiz ağlamaları
ve unutulup gider nice hatıraların vefasızlığında
hakkını vermezken güneş sabaha
hangi karanlık nöbet tutabilir ki gecede
ya da kim dileklerini harab eder
emanet bir aşkın hesap defterine..!

mazlum bir aşk rivayet edilirken sessizce
hazır kıta bekler hasreti yalnızlık
pişman olmuş bir kadının gözyaşlarıyla
deli dolu vakitlerde saklanır insan
ve her defasında ilanı aşk olsun ister
damarında kan akarken güneşe nisbet
ne sen aldatabilirsin kendini ne ben
bu sonu gelmez acılardasın serde
şarkılardı türkülerdi oysa bizi kahreden...