Elveda Yolcu Şiiri - Emre Bilgintürk

Dalgaların sessiz çığlıkları,
Yüzüme vurup duruyor.
Ve gidiyor bu gemi, çaresiz.
Umutsuzluk taşıyor.

Umutsuzluğun gözleri,
Işıkları kaybolmuş karanlıkta.
'Kurtar beni' der gibi bakıyorlar bana.
Elveda yolcu,
Senin için umut tükendi.

Duracak yerin yok bu gece.
Karanlık mavi yutacak gibi,
Seni ve sessizliğini.
Durmadan gitmelisin bu gece.

Etrafında parlıyor binlerce ışıltı,
Hepsi birbirinden yalancı.
Ve hepsi seni terkediyor,
İstanbul seni yitiriyor.

Ve umutsuzluğun sesleri,
Geminin çığlığıyla kesiliyor.
O çığlık seni aldatıyor.
Umut değil bu; elveda yolcu,
Artık sen de yitiksin.