Elvan çiçekleri açtığında 6

6. Bölüm

Yıldızların aydınlattığı bir gece ve içinde özenle kurulmuş masa. Karşılıklı sohbet edip, kadeh tokuşturup yaşadıkları zaman diliminin tadını sonuna kadar çıkartıyorlardı. Elvan üzerindeki yeni geceliğiyle çok güzel görünüyor, her kadeh güzelliğine diyerek kaldırılıp içiliyordu. Aylardır birbirlerini görmemiş iki kalp karşılıklı tek beden gibi çarpıyordu. Sessiz kaldıkları zamanlar, gözleriyle konuşup anlaşıyorlardı. Çakırkeyif bir gece, güzelliğiyle ilerliyordu. Rakı bitmiş, sohbet bitmemişti.

Karşısında oturan Elvan’a dolaptan bir bira getirir misin? Canım dedi.
—Tabiî ki hayatım ama ben daha içemem diye cevap verip, dolaba gidip birayı açıp getirdi. Karşısına oturdu.

Gözlerinin içi ışıldıyordu Elvan’ın onu izlerken mest olmamak elde değildi. Çoğunlukla birbirlerine bakışmalarında kaybolup gidiyorlarken, çakırkeyif olsalar bile, ortamlarına sessizlik hâkimdi. Aralarında hep bir şeyler eksikti. Zafiyetimsin dedi peltek bir dille, Elvan gülümsedi. Seninle birlikte olmaktan büyük bir mutluluk duyuyorum diye konuşmasını sürdürdü. Seni bir cinsel obje olarak görmüyorum ben, çok farklısın benim gözümde dediğinde; Elvan sözünü kesip, bunları açıklamana gerek yok. Ben her şeyin farkındayım ve seni çok iyi anlıyorum diyerek konuşmayı bitirdi. Sustular. Bir bira istedi ve Elvan gidip getirdi. Bu sefer koltukta kucağına oturdu. Başını omzuna koyup, sessizce bir süre öylece kaldı. Yanağına, boynuna, dudaklarının kenarına öpücükler konduruyordu. Birbirlerine bakıp gülümsediler.

İyi ki geldin dedi. İyi ki varsın.
—İyi ki geldim dedi Elvan iyi ki varsın dedi. Öpüştüler…
Özledim seni
—Bende dedi Elvan

Sarılıp öylece kaldılar. Kokularını çektiler içlerine doyasıya… Gece yarısı olmuştu. Uzaklarda ışıldayan kentin ışıkları ve azda olsa görünen denizin görüntüsünü izlediler pencereden… Yatma vakti gelmişti. İkisi de esneyip duruyor, karşılıklı bakışıp gülüşüyorlardı. İkisi de birbirlerine sen sarhoşsun diyerek dalga geçiyorlardı. Evin içinde kol kola girip yatak odasına doğru yürüdüler. Yatağa uzanıp yattıklarında göz göze geldiler. Karanlıktı ama Elvan’ın gözleri ışıldıyordu. Sarılıp, dudaklarından öpmeye başladı. Sarmaş dolaş oldular. Her anın tadını doyasıya çıkartmaya çalışıyorlar, kelime haznelerinde hayır diye bir şeyi katmıyorlardı. Yaşanacaksa doyasıya yaşanmalıydı… Seviştiler sınır tanımaksızın. Sevişirken gülüşüyorlardı. Hazzın en doruğunu yaşıyorlarken Elvan inliyor, zevkten kıvranıyordu. Onun mutlu olması ve memnun kalması her şeyden önce geliyordu. O gece birkaç kere birlikte oldular. Birbirlerine sıkıca sarılıp uykuya daldılar…

-Yaşadığın anın tadını çıkartmayacaksan, yaşamanın ne anlamı var ki…-