5. Bölüm
Gün ışımaya başlamıştı. Bütün bir geceyi yarım yamalak uyuyarak ve yanında yatan Elvan’ı izleyerek geçirmişti. Şimdi yanındaydı. Uyurken bile yüzü gülüyordu. Bir ara Elvan gözlerini açıp, benimi izliyorsun bile demişti. Hiç konuşmadan dudaklarına bir buse kondurup yeniden uyutmuştu canının yarısını… Yataktan kalkıp bir duş aldıktan sonra, salona geçmişti. Dün geceden kalan masayı toplayıp, çayı demlenmeye bırakmıştı. Yatak odasına gittiğinde Elvan uyanmıştı. Yatakta öylece yatıyordu. Uzanıp yanına günaydın canım dedi. Elvan hiç cevap vermeden, boynuna sarılıp öpücüğünü kondurdu dudaklarına… Duş almalıyım diyerek fırladı gitti yanından. Duştan çıktıktan sonra, demlenen çayı görünce, güzel bir kahvaltı sofrası yapalım dedi Elvan. Çay hazırdı ve kahvaltı sofrası çok güzeldi. Tabakların içine yan yana dizilmiş kahvaltılıklar, renk uyumu muhteşem görünüyordu. Birlikte dün geceden sohbet edip, gülüşerek kahvaltılarını yaptılar. Saat 12.00’ı geçiyordu. Az konuşup, çok bakışıyorlardı. Kelimelerin anlatamadığını, gözleriyle birbirlerine aktarıp anlaşıyorlardı.
—Akşam için neler yapalım diye söze başladığında Elvan sözünü kesti.
Dışarı çıkıp bir şeyler alalım.
—Tamam dedi. Hazırlan çıkalım.
Hazırlanıp çıkmaları çok uzun zaman almamıştı. Kaldıkları pansiyonun kapısını kilitleyip sokağa çıktılar. Etrafı biraz gözlemledikten sonra, ileride gözlerine ilişen market tabelasını fark ettiler. O yöne doğru yürüdüler. Marketten içeriye girdiklerinde Elvan sağa sola bakmaya başlayıp, akşam için nelerin gerekli olduğunu hesaplıyordu.
Rakı içelim mi diye sordu.
—Elvan gülümseyerek evet dedi. Yanına birkaç tane birada alalım dedi ve meze çeşitlerinin olduğu reyonu es geçip, kendi yapacağı malzemeleri almaya koyuldu.
Yanına yaklaşıp, sucuk alalım mı? Canım çekti. Bir şeyler yapabilir misin? Diye sorduğunda…
—Alalım. Sen ne istersen onu yaparım diye karşılık verdi.
Gülüştüler. İhtiyaçlarını alıp, evlerinin yolunu tuttular. 3 günlük bile olsa, orası evleriydi ve onlara aitti. Kapıyı açıp girdiklerinde, ellerindeki poşetleri yere bırakıp karşılıklı bakışırken sarılıp, öpüştüler. Elvan uslu dur. Yaramazlık yapma demiş olsa bile, karşısında dinleyen yoktu. Birbirleriyle el şakaları yaparken, yatak odasına girmişlerdi bile… Bir çırpıda üzerindekileri çıkartıp, sevişmeye başladılar… Yataktan çıktıklarında saat 17.00 olmuştu…
Akşam için bir şeyler yapmam gerekiyor diyerek yanından kalkıp, duşa girip çıkan Elvan evin içinde ceylan gibi gezip duruyordu. Yataktan kalkıp, duş alıp çıktıktan sonra salonda yerine kuruldu. Güzel ve keyifli bir akşam için yapılan hazırlıkları izliyordu. Aldıkları malzemelerle ve sucukla birlikte değişik bir yemek yapılmış, önüne getirilmişti.
Yemeğe başlama biraz bekle dedi Elvan ve içeriye geçti. Dışarıya çıktığında üzerinde hoş bir gecelikle salınarak yürüyordu. Dolaba doğru eğilip rakı ve buzları alıp sofraya doğru geliyordu.
—Senin için dedi.
Çok güzel olmuşsun diye cevap verdi.
Elvan elindekileri masanın üzerine bırakıp, yanına gelip kucağına oturdu. Bir süre öpüştüler. Kadehlerine rakılarını doldurup sohbete başladılar…
-Yanında huzur buluyorsan, o anların değerini bilmeli-
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 31.8.2014 15:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!