Elvan çiçekleri açtığında 20

Gün geceye kollarını açmış, dışarıda yağan yağmurun sesi ve evin içinde birbirlerine özlemle bakan iki yürek… Şimdi tüm bekleyişler sona ermiş, aradan geçen uzun zamanın özlemi konuşulur olmuştu. Elvan kanepede Taner’in yanına oturmuş onu izliyordu.

—Nerelerdeydin Elvan. Bunca zaman kaybolup gittin ve sonrası bir gün küçük bir mesajla çıkıp geldin. Anlatacağın çok şey olmalı, seni dinliyorum…

Gözleri dolan Elvan, Taner’e sarılıp öpmek istedi ama hiç beklemediği bir tepkiyle geriye doğru itildi. Başını önüne eğdi. Gözlerinin pınarlarına hâkim olamıyordu. “Her şeyi anlatacağım sana canımın delisi ama böyle soğuk davranma bana” diyebildi kısık ve ağlamaklı ses tonuyla… Ayağa kalkıp, mutfağa doğru yürüdü. Taner duruşunu hiç bozmadan onun gidişini izledi. Elvan bir yandan gözyaşlarını silip, bir yandan hazırladığı yemekleri tabağa koyuyordu. Taner dayanamayıp ayağa kalkıp yanına doğru yürüyüp Elvan’a yardım etmeye başladı. Hiç konuşmuyorlardı. Hazırladıkları tabakları salonun ortasındaki sehpanın üzerine yerleştirmeye başladılar. Tüm tabaklar taşındıktan sonra Taner koltuğa geçip oturdu. Elvan buzdolabından rakı şişesini çıkartıp getirdi. Kadehleri doldururken Taner onu izliyordu. Şimdi tüm hazırlıklar tamamlanmış, Elvan karşı koltuğa geçip oturmuştu. Gözleri ağlamaktan kızarmış Taner’e bakıyordu. Taner sehpaya uzanıp rakı kadehini aldıktan sonra Elvan’a doğru uzattı; diğer kadehi havaya kaldırıp, “hoş geldin canımın güzeli, güzelliğine” diyerek bir dikişte bitirip sehpaya geri bıraktı. Elvan şaşırmış, elindeki kadehteki rakısından yudumlamış Taner’i izliyordu. Taner ikinci kadehi de doldurup “güzelliğine” diyerek yarısına kadar içip sehpaya bıraktıktan sonra Elvan’a bakıp “şimdi konuşabiliriz” diye söylendi…

Taner çok zor günler geçirdim. Şimdi burada bana ne söylesen haklısın sana bir şey söylemeye yüzüm yok. Seni çok yalnız ve habersiz bıraktığımı biliyorum. Seni çok seviyordum ve çok özlüyordum ama hayata geçirmek istediğim planlarım vardı. Bunun için kendimi kapadım dış dünyaya, hedeflerimin peşine koştum. Sen hiç aklımdan çıkmadın. Sevda’ya hep seni sorup bilgi alıyordum. Seni aramış olsam, sen gel diyecektin ve ben buna dayanamayıp gelecektim. O zaman gerçekleştirmek için uğraştığım tüm çabalar boşuna gidecekti. Şimdilerde hayatımı bir düzene soktum ve ilk fırsatımda sana koştum geldim. Bu şehirde, bu evde ilk gecemizin böyle sönük geçeceğini, böyle sessiz olacağını hiç düşünmemiştim. Bana kızgınsın biliyorum ama yinede ellerimi tutup, sarılıp, öpmeni beklemiştim. Yapmadın. Çok soğuksun. Hiç mi özlemedin beni sen, ben seni bu kadar özlemişken” diye sözlerini bitirdi.

Taner yarım kalan kadehi alıp içtikten sonra kadehini tekrar doldurup sehpanın üzerine bıraktı. Elvan’ın gözlerinin içine bakıp, tebessüm ederek, “canımsın” dedi. Yerinden kalkıp Elvan’ın oturduğu koltuğun yanına oturdu. Kollarını açıp “seni çok özledim canımın güzeli” diye söyleyip sarıldı. Elvan şaşırmış “bende seni çok özledim canımın delisi” diyerek başını Taner’in göğsüne yaslarken gözleri bu kez mutluluktan dolmuştu.

Şimdi sessizlik, şimdi hüzün, şimdi her şey ertelenmişti gecenin içinde…