1. Bölüm
Sessizdi gece çokça sessiz… Zaman geçmek bilmezliğiyle yerinde sayıyordu. Aylardır göremediği canının parçası, sabahına şehrine geliyordu… Yatağına yatıp uykuya dalmak için gözlerini kapadı. Ne mümkün. Yatağın içinde sağa sola dönüp duruyordu. Arada bir kalkıp saatine bakıyor, tekrar gözlerini kapatıp uyumaya çalışıyordu. Saat gecenin 03.00’ü olmuş ve hâlâ uykuya dalamamıştı. İçindeki heyecanı bir türlü dindiremiyor, bir yandan da sabah 05.00’te kalkıp yola çıkacağını düşünüyordu… Hangi ara uykuya dalıp gittiğini anlayamadan, saatin alarm sesine yatağından fırladı. Bir çırpıda elini yüzünü yıkayıp, üstünü değiştirip, akşamdan hazırladığı çantasını yanına alıp dışarıya kendisini atması çok kısa zaman sürdü. Dışarıya çıktığında henüz gün ışımamış, yollar ıssızdı. Otogara gitmeliydi. Caddeye indi ve kaldırımda yürümeye başladı. Hiç araç yoktu ortalıkta. Nasıl gideceğim diye düşünürken, karşı taraftan gözüne vuran araç farını fark etti. Aracın tam olarak ne olduğunu anlayamadan elini kaldırdı. Taksi önünde ani bir frenle durdu. Otogara gidiyoruz dedi. Yolculuk 20 dakika sürecekti. Saatine baktı 05.17 olmuştu. Yollar bomboştu. Taksi süratli bir şekilde yol alıyordu. Otogara vardıklarında saat 05.32’yi gösteriyordu. Çok hızlı gelmişti. Taksinin ücretini ödeyip, otobüsün geleceği yazıhaneye doğru yürüdü. İçeriye girip danışmadaki görevliye, beklediği otobüsün nerede olduğunu sordu. Görevli kendisine, aracın henüz gelmediğini ve araç takip sisteminden bakıp tam olarak nerede olduğunu söyledi. Kafasında yaptığı hesaba göre, otobüsün gelmesine 1 saat vardı. Yazıhaneden çıkıp yürümeye başladı. Yolun karşısında bir kahve gözüne ilişti. İçeriye girip oturdu ve kendisine bir çay söyledi. Elindeki çantasını kenara koyup, telefonunu cebinden çıkarıp masanın üzerine bıraktı. O an telefonunun ışığının yandığını gördü. Bir mesaj vardı. Elvan
Yakınlaştık canım geliyorum yazıyordu.
— Bekliyorum canım seni diye cevap yazdı…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta