Elimde Orak Şiiri - Hasan Arpaci

Tepemde güneş,
Elimde orak,
Belimde bıçak,
Bastığım yer batak.
Ve,
Sırtımdaki ter,
Rüzgar gibi eser,
Ah..bir anlasaydın.

Ancak,
Damlaları sormayıp,
Nağmeleri vurmayıp,
Besteleri kırmayıp,
Sende biraz ben gibi,
Emek verip yorulsaydın.

Belden eğilerek,
Dizlerin bükülerek,
Dermanın sökülerek,
Tarlada çalışsaydın.

Ilgaz dağı gibi,
Çuvalları vurup sırtına,
Kıtadan kıtaya,
Ikına sıkına taşısaydın.

Bilseydin alın terinin kıymetini,
Nimeti üç kere öper,
Sonra,
Sıcak yüreğinin,
Baş köşesine koyardın.

Dün üretilen ekmeği,
Dört mevsimlik emeği,
Bu gün burun kıvırarak,
Pişmiş kelle gibi sırıtarak,
Çöpe atmazdın.

Bir de gariplere,
Çürük domatesle,
Kuru ekmeği yerken,
Gülerek bakmazdın.

Bense;
Allah’ım,
Ahlak mı ölüp gitti,
Din ler mi uçup gitti,
Bu kadar sorumsuz nesil,
Nereden çıkıp geldi,
Diyerek yakınmazdım...

Hasan Arpacı,2020,Üsküdar