Elif Gültekin Şiirleri - Şair Elif Gültekin

Aşık olmak neymiş, sen bilemezsin
Bilemezsin yatak nasıl mezar olur,
Uykusuzluk ölüm gibi girer gecelerine
Yastık mezar taşındır artık...

Gitmeler seninle başladı,
Önce sen topladın valizini,
Arkandan odadaki soluğun.
Ve kokun hoşça kal bile demedi.
Bütün gitmeler seninle başladı,
Valizinin ardına bağlanmışçasına

Sevmek parayla olamaz
Sevmek gönülle olur
Sevmek bir gülle olamaz
Sevmek gönülle olur
İki insan sevdi mi
Bir gönül olur

Bakışların insin kalbime
Gözlerinden.
Aşkınla dolsun
Her bir sözcüğün.
Seni seviyorum derken,
Dudakların sevgi dolsun.

İstanbul'un tozlu yollarından bakıyorum hayata,
Aşk bir hançer gibi saplanıyor yüreğime,
Nefesim duraklıyor, yüreğim acıyor,
Sen yoksun...

Ne zaman şöyle bir dışarı çıksam,

Geçiyordum…
Uğradım,
Hayat denen macera evine…
İnsanları gördüm tertemiz,
Sonra farkına vardım kötü olanların…
Ağaçları gördüm,

Bugün bir garip bakıyorum hayata
Hani bir yaz sabahı uyanıp camdan bakarsında
Güneş tüm güzelliğiyle gülümser ya insana
İşte öyle bir şey bugün yaşamak

Yine de sensiz olmuyor

Takvimden kopan her yorgun yaprak,
Yaklaştırır beni biraz biraz uzağa.
Sokaklara salıverdiğim çocukluğum,
Yavaş yavaş kaybolur karanlıklarda...

Kendime soramadan ne olduğunu,

Ölürsem ağlar mısın sevgilim
Cesedimi kucaklar mısın sıcak ellerinle
Okşarmısın beni yine
Eskiden olduğu gibi

Ölürsem ağlar mısın bir tanem

Gitmek,
Belki de beklemek karanlıkta uykuyu,
Bir minibüste ayakta durmak,
Ya da ağlamak geceler boyu.

Sevmek,