Yağmura şemsiye
Ve savaşa hayır
Mültecilik bir haktır
Yağmura şemsiye
Ve savaşa hayır
Yavasca dusuyor kar taneleri
Ve sehri olumcul bir sessizlik sariyor
Kar istanbula anlam katiyor,
Istanbul sana.
Yani demek istedigim
Gidiyorum bu şehirden,
Ne adım kalıyor geriye,
Ne umutlarım...
Gidiyorum,
Topladım anılarımı...
Gizli buluştuğumuz köşeyi,
Bir terminal,
Bir otobüs,
Bir şoför,
Ve iki sevgili...
İşte ayrılığın portresi.
Ölüm geldi
Ve azrail geçti karşısına
Yüzü asıldı kızın
Azrailse alışkındı
Gülümsedi kızın yüzüne
Ve hafifçe dokundu tenine...
Kadınım
Kalbime ok girmişçesine
Aşığınım...
Dokunsam tenine
Öleceğim sanırım...
Kadınım
Kalbimde ağlıyor bir yıldızı evrenin
Bir yangın daha külleniyor alevler içinden
Kıpır kıpır oluyor gökyüzünün rüzgarı
Uzaklardan kemanın sesi geliyor
Pırıl pırıl ama ağlamaklı
Her koşuda
Evet diyebilirsen özgürlüğe
Yedi kat dibinde olsan yerin
Sayarsın yıldızları
güneş battıkça hızlanıyor adımlar
ve ben kayboluyorum geceye doğru
kayboluyor ve eriyor zaman
gece örtüyor kirlerimi
ve kayboluyorum geceye doğru
Sevgili Elif,yaz lütfen,yeni şiirlerini bekliyoruz....
Çok güzel bir bakışın var,mutlaka yazmaya devam etmelisin...
şiirlerimi okuduktan sonra görüşlerinizi bildirirseniz çok sevinirim...