Gözlerime ışık,tenime parlaklık veren
Senin aşkın
Yorgun omuzlarımı dikleştiren
Gülüşümü gülüş yapan
Senin aşkın
Bir güneş tutulması gibi
Eşyalar güler mi insana,koltuklar,masalar falan?
O gelince bana gülüyor hepsi birden.
Fotonlar tekmil adını haykırıyorlar
Lambalar daha çok parlıyor,
Fesleğenler adeta coşuyor...
Hızla dönsem arkamı
Matem ruhundaysa eğer
Gözlerinde değil.
Ve hüzün yüreğinde...
Acılar katlanıyorsa yıkılmamacasına
Temeli hiç bilmediğin bir yerlerinde
Ve mutluluk kesemiyorsa
Mahşerimdin,bilirdim...
Tüm hayatımı sende sorgulamıştım.
Göksel bir varlık gibi inivermiştin dünyama
O çok sevdiğim saran varlığınla...
Dünya seninle güvenliydi
Ah o ses...
O hem aşık hem tatlı ses...
Kimi zaman azarlayan bir adamdır
Kimi zaman doğası kahkahanın
İçimde şahlandırır tüm renkleri
Ah o ses...
Aşkın buzullarında o kadar çok yandım ki,
Farkettim, özler olmuşum huzuru...
Ve dinginliğinde yaşadım sevdayı
Çekip gideceğini zannederek...
Yokedilen her anı,
Biraz öldürür sanırdım içimdeki yangını...
Elifim,güzel kızım...
Hadi silkin nazlı bir tay gibi...
Sonra da şahlan ne olur...
Güller dökülür bak nicedir yollarına.
Kar tanesi gibi beyaz güller...
Sıkıntı geçti tüm ağırlığıyla
Bir ders vererek
Üzerek,kırarak,yıpratarak
O bıktığım sıkıntısını tekrar yaşatarak,
Bundan sonrası için gözlerimi açarak...
Genç kadın yaşına rağmen bilmiyordu
Sevginin nasıl birşey olduğunu O'na rastlayana dek.
Sevmek çok muhteşem bir duyguydu.
Ama ondan çok daha güzeli;
Sevdiği tarafından sevilmesiydi insanın.
O da bunu yaşamıştı.
Bir sessiz gemidir gözlerin
Bir dipsiz kuyu...
Sınırlarında pür dikkat dolaştığım bir lav nehri,
Bir sağanak yağmur...
Ben senin gözlerinde gördüm ilk defa aksimi,
Ateşe uçan pervaneler gibi...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!