Elazığlı Mustafa Kaya Şiirleri - Şair El ...

yüzün ne güzel
en duru
çiçekleri çok seven ellerini
saklama

ah..sen anlat

hiç geçmeyen zamanı
bana nasıl unuttururdun
nasıl da gülüşürdük
hayata
sözler verirdik
uçan kuşlara

bir akarsuyun
alevli köpüklerinde
kayboldum
kederlerimi süpüren rüzgarı
bir dağın
yanan ağzında buldum.

Dalgaların başlatıp denizin serildiği kumsalda ay tutulması yalnızlığım bir yana,
Bir yana, yolumu tutan baştan başa papatya dolu kırların kefen örtüleri.
Çöl toprağına inen güneşin altında tutunmuşum kızgın demirlere
Umutsuz bakışlarım dolanıp durdu yorulmasız gökyüzünde kuşların yerine.
Saçlarımın harlı duruşu bir nehrin kenarında dinlenir.
Katı gövdesi yakıyor havanın güz sarısı ekinler dönüşmüş yemyeşilden.

güzel şeylerdi anılarım
güzel şeydi yine
güneş doğmayan yıllarım

neden sonra yüzüstü bırakılmıştım
eylül gelmişti yaz uzundu

yazmamı isteme


neleri yazmamı istemezsin
bu şehrin,
her şeyin

Aşkın da bir dikeni var diyordu
Anladı anlamadı dinleyenler
Akarsu tatlı su değil mi?
Arılar iğnelerini çekmiş hazırlar saldırıya
Ağaçlar döküyormuş açtığı çiçekleri
Ağlayışları sokaklara taşıyormuş

kar vardı sonunda yolun, yorgundu gözlerim
karmakarışıktı hislerim, bir yudum hasret giderim
kandım, bir tebessüm ardına saatler harcadım
karlar eridi kimsesizleştim
sen de yoksun ne ederim
geceler vardı saymadım yıllar yılları kovaladı,

dünleri
yeni günler takip eder
sevgilimin gözyaşları
sabah çiğdemleri…

yaşadığı acılardan

güneşten kavrulmuş
sırtlara bakıyorum.
ateş gibi kızgın,
kavruk anızlarla örtülü
tarlalar,
esmer çalılıklarla kaplı.