El Gibi Şiiri - Sami Gökay

Eskiden çalardım kapıyı el gibi
Açılırdı kapılar gül gibi
Şimdi verdiğim selam alınmıyor
Bizde olduk şimdi el gibi

Yanan ateşin olur külü
Bahçede açan gülü
Kanadı kırık bülbülü
Vururlar artık el gibi

Yağarken kar yağmur
Gelir dağlardan sel gibi
Dost ­e­line giderim
Yaralar beni el gibi

Bahçeme dikerim gül gibi
Güle öten bülbül gibi
Diliyle yaralar beni
Oldular bana el gibi

Söz söylerim dinlemez
Kırarlar kalbimi el gibi
Savurur beni çöllere
Dalından düşen yaprak gibi

Yanar yürek kimseler bilmez
Taş olmuş kalbi el gibi
Yeni bir sayfa açarım
Yine çıkar karşıma el gibi

Kader yazılmış beyaz üstüne yazı
Gel de ayır sen beyaz’dan beyazı
Çalarım ben dertli sazı
Dinlemez oldu beni el gibi

Bulanık sularda balıklar gibi
Yönümü kaybettim kaldım
Hatır gönül dinlemiyor
Çıkar karşıma el gibi

Fırtına olup esiyorsun
Bıçak olup kesiyorsun
Feryat ederim amma
Dinlemiyorsun beni el gibi

Söz ola kestire başı
Söz ola kurtara başı
Zehir ettin yediğim aşı
Tanıyamaz oldum seni el gibi

Rüzgâr savurur toz olur
Sus dilim söylesem söz olur
İnsan da biraz yüz olur
Ne oldu bilmiyorum, el gibi

Yusuf gibi kuyudayım
Bağırsam duyarım yok
Bir el çıkarır kuyudan
Onlar izler bir el gibi.
16,08,2025