bir devrimin şiiri bu
öylece akar gider..
ve o akar,
biz seyrederiz
kendi öyküsünün devrimi
kendi türküsünün söz yazarı..
dost gider,
can gider yar kalır,
acısı yüreklere mahkum,
yarası tenimize gebe
bir başka hüzün..
dize gider,
melodi bir başka yare gebe
tüm uyaklarını yitirdiğim
redifleri,sana tunç uyak,
faili belirsiz en mefailümsün
biraz karanlık
biraz uzak
el atımlığı sevdamsın sen
her hangi bir yare kafiye
yabancısın,ve yalancısın
sen 'el' sin..
Kayıt Tarihi : 21.2.2011 03:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ediz Yelen](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/02/21/el-45.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!