Korkuyorum!
İncinmenden, kırılmandan ve hayata küsmenden…
Yapma!
Dalıp gitme gözlerime, bırakma yelkenlerini rüzgârlarıma ve ikimiz arasında kurma geleceği…
Dur!
Uzatma narin ellerini umutlarıma, savurma saçlarını mısralarıma, naif bedenini değdirme tenime…
Belki…
Günün birinde ekvator çizgisinin tam ortasında, birilerinin unuttuğu Arnavut kaldırımlı o yolda ya da kızıl ile mavinin hiç kopmadığı o noktada, ayrılmamak üzere buluşuruz…
Ufuk AltıyaprakKayıt Tarihi : 4.10.2012 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!