25 Haziran 2001 - Gelibolu/Çanakkale
Bir insanı severken,
Onu kaybetmeyi de öğrenirsin yavaşça.
Yani tutmazsın sıkı sıkı elini,
Biraz boşluk bırakırsın araya,
Uçarsa da canı sağ olsun diye.
Yolda yürürken düşünmezsin artık
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiirin baş kısmını okurken, sonrasını vedalaşmaya bağlandığını fark edince okumadım net olarak, puslu puslu okudum. Ben arabesk şiir sevmiyorum, kavuşmaktan başka şiirleri hiç sevmem. Baş kısmını okuyunca aklıma o geldi, onun ellerini hayal ettim. Keşke sıkı sıkı tutsa ellerimden... haram haram ellerimi tutmasını hiç sevmem.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta