Eksildikçe Artıyor Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ulu çınarlar devrilir cami avlusunda,
Yerinden yeni yeni sürgünleri yeşerir.
Hiç kurumaz yeşilliği o şadırvanlarda,
Rengarenk tomurcuk çiçekler verir.

Ne salalar, ne ezanlar köstektir bu çarka
Dile gelse de söylese, musalla taşları.
Ne saydığın tabutlar, ne beşikteki farka
Ya hüzün, ya sevinçten akar o gözyaşları

Tertemiz kalpler yıkar, nurlu çizik yüzleri
Yedileri, yetmişleri ağırlar bu avlu.
Kalbi doyuran o sofra, yıkayan o hamam
Kim bilir kimlerin geçti, buralardan yolu.

Uzun yaz günlerinin o koyu gölgeleri,
Avutur yetmiş de, aksi huysuz yaşlıları.
Ölümün, bu eksende başlar döngüleri
Zamanla aşınırken, avlunun sert taşları.

Her gün değişir asık yüzleri şadırvanda,
Duyarsın veya duymazsın, verilen salayı
Bir başka baston asılıyor, taş duvarlarda
Eksildikçe artıyor, cemaatte bu sayı…..
2021