Seni tanıdığımda kullanılmış yapraklar gibiydin
Sanki bana yer yoktu ben sadece senin boşluklarında küçük notlardım hayatında
zaten sende beni küçük bir not kağıdına bırakıp gitmemişmiydin kaybolsamda umrunda olmuycakmışcasına
Büyüyorum bak kendi yapraklarımla küçük küçük notlarla büyük yaralarla
ve her seferinde sana yer bırakıyorum boşluklarımı doldurursun diye sen şimdi okuyorsunya bilmiyorsun
ama eksiklerim var yıpranmış ve yırtılmış yapraklarım
ben çünkü o yaprakları bazen bir adam için sofra bezi bazen bir çocuk için uçak yapıp gökyüzüne attım ve bazende göz yaşlarımı akıttım
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta