Küfreder gibi merhamet eden
adamlardan olamadım hiç.
Çok kez bıraktım kalbimi,
bana acımayan şiirlerin köprücük kemiklerinde.
Belki defalarca kustum çocuk yanımı,
sevişmediğim gecelerin çeyreğinde.
Dağıttığım her şeyi, öylece bıraktım
saçını kalemle toplayan kadınların ellerine.
Sonuna denk geldiğim şarkılar gibi
çabuk bitti huzurlu uyuduğum akşamlar.
Bir de sigarayı sigarayla yakmak,
huy kaldı annemi özlemek kadar.
Bu yüzden soramazlar bana;
"savaşmadın sevmen ne fayda"
Ben yenildiğimden değil,
yanıldığımdan kırgınım hayata.
Kayıt Tarihi : 13.11.2024 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!