Adını her duyduğumda içimde bir sızı beliriyor artık.
Gülüşünle aydınlanan günler şimdi karanlığın tam ortasında kaldı.
Sensizliğe alışmak değil de,
sana alışmışken birden yoksun olmak koyuyor en çok.
Sanki sesin hâlâ kulağımda fısıldıyor:
“Ben hep buradayım…”
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta