Adını her duyduğumda içimde bir sızı beliriyor artık.
Gülüşünle aydınlanan günler şimdi karanlığın tam ortasında kaldı.
Sensizliğe alışmak değil de,
sana alışmışken birden yoksun olmak koyuyor en çok.
Sanki sesin hâlâ kulağımda fısıldıyor:
“Ben hep buradayım…”
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta