Ekmek Kavgası Şiiri - Halil Kumcu

Saat gecenin üçü beşi,
Ne fark eder; yapayalnızsın yine.
Ansızın bir gün kalbin duruverecek,
Dişlerinin arasında o terane.

Doğarsın, sonra da ölürsün.
Hayat bu kadar basit.
Bu neyin kavgası böyle?
İkisinin arası bir nefeslik izmarit.

Kaşla göz arasında,
Satırların arasında çizgiler yanar.
Sonra bir kıyıya çekilir,
Ciğerine bir avuç köz atar.

Yatakta dönüp durur;
Bir türlü uyku tutmaz ablası.
Gözleri dolar, Allah kahretsin.
Bu çilenin adı ekmek kavgası.

Üstleri başları paramparça,
Yığın yığın sürü sürü insan sokaklarda.
Zamanla kanıksıyor
Böyle vurdumduymaz olanlar.

Kalem ağlar yazarken;
Çok değil, bir göz evimiz olsun.
O günlerden kalan ekmek kokusu
Hâlâ sızlatır burnunu çocukluğumun.

Hiç unutmam ıslak ekin kokusunu,
Vıcık vıcık terden sırılsıklam bir rüyaydı.
Fakirin kavgası, ekmek kavgası;
Tabanındaki sızıdan vurmaya başlardı.

6 Ekim 2023 / Cuma / Ankara