Evini barkini yastik yorgan bindirip göcüyorsa bile dünya
Carkit bir kamyonun en son gördügü yerde leyleklerin getirdigi bahardan
Sirasidüzinenin efkari devri nam sürüp…
Aksam olmaya yakin vaktinde soguk yüzlü bir duvar gibi susa titresen
Rengi söndükce aldan karaya ufuk ve sis neyde nicede
Hatirladigi kadar ancak yol yola
Direk direge dal dala
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta